O karmie, sprawiedliwości i kobiecej zemście

Była kiedyś taka dziewczyna.
Dawała wszelkie wyrazy zainteresowania moją osobą, włącznie z pół-przypadkowymi spotkaniami na korytarzach, zaproszeniami na eventy rzucanymi "ot, tak" czy przeglądaniem mojego profilu na n-k kilka razy dziennie.

Nie byłem zainteresowany, robiłem więc to co robić umiem najlepiej, udawałem, że nie wiem o co chodzi. Kilka tygodni i fascynacja jej przeszła a ja mam problem z głowy, do czasu.

Nadszedł dzień wpisów z jednego przedmiotu, spóźniłem się 5 minut, w torbie miałem 40 indeksów (jako że większość ludzi już wyjeżdżała postanowiłem zrobić dobry uczynek) a kolejka wyglądała na około 30 kobiet.
- Spoko - pomyślałem. Wyciągnąłem jeden indeks z torby i powędrowałem na początek kolejki trochę poczarować. Zagadałem koleżankę, która zgodziła się mnie wpuścić, pod warunkiem że osoby za nią nie miała nic przeciwko. I wtedy ją zobaczyłem
- Kaaatttarzyna! - uśmiechnąłem się - Co tam słychać? - odpowiedział mi chłód (teraz jest zimno to wszyscy znają to uczucie)
- Słuchaj, mam jeden indeks, mogę wejść przed Ciebie?
- Nie
- Ale dlaczego
- Bo nie chce - cała reszta kolejki zobaczyła jej asertywną reakcję i już wiedziałem, że nie mam szans się nigdzie wepchać. Stanąłem więc z tyłu i tak umknęło mi 3,5 godziny z mojego życia (nie licząc jednej dziewczyny, która przyszła z małym szczeniaczkiem i którego głaskałem przez pół godziny - potem musiałem się też gęsto tłumaczyć kolegom dlaczego nie udało mi się wziąć numeru)

Czasem kiedy podchodzisz do dziewczyny ze szczeniaczkiem, naprawdę robisz to tylko dlatego, że chcesz pogłaskać psa.