Podryw na psychologa - weryfikacja empiryczna

Siedziałem sobie w przedziale pociągu, razem z jednym starszym panem,
jedną młodą parą i dziewczyną, której udo skutecznie odciągało
moją uwagę od tego co dzieje się za oknem.

Siedzieliśmy jednak daleko od siebie a ona nie wykazywała zbytniej
chęci do rozmowy. Próbowałem nawiązać podstawowy kontakt, rzuciłem dowcip, jednak nic nie przykuwało jej uwagi.
Postanowiłem więc sięgnąć po ostatnią deskę ratunku.

Odłożyłem więc laptopa i wyciągnąłem gigantyczną książkę z napisem "psychologia" na okładce.

Największy problem polegał jednak na tym, że zanim dziewczyna spojrzała na książkę
musiałem ją czytać (podkreślam, że skupienie mojej uwagi nie było proste i nie wynikało to ze zniewalającego widoku za oknem)
Zwróciła ona uwagę na to że czytam, ale jakoś nie wyznała nagle, że zawsze chciała studiować psychologię.

I tak oto nie zagadałem dziewczyny, tylko przygotowałem się na
zajęcia na kilka tygodni naprzód.

Jak pech, to pech.